In Adolf blaast Pip Utton de Führer nieuw leven in en zweept hij het publiek op. De voorstelling begint in Hitlers bunker in 1945, waar hij razend uithaalt naar zijn generaals, zij hebben zijn oorlog verloren. In zijn paranoïde tirade onthult hij de mechanismen achter het fascisme. Maar dan verschuift de scène abrupt en bevinden we ons in een alledaagse kroeg, hier en nu. Een man raast over de wereld en het land: de liberale asielwetgeving, de zwarten op straat, de moslims, Joden, Palestijnen. Een gewone man, net als jij en ik?