In gesprek met Blauwsel over viering en representatie

Met Blauwsel hopen ze de Surinaamse en Caribische gemeenschap in Tilburg meer te betrekken in het culturele landschap. Blauwsel is een viering van cultuur, maar ook een oproep voor meer representatie en dialoog. Wij spraken met Sidney en Valerye over hun initiatief en dromen voor de toekomst: “We willen mensen samenbrengen en inspireren.”

“Het is eigenlijk allemaal begonnen toen Yannick een benefietavond organiseerde voor een weeshuis in Paramaribo.” vertelt Sidney. “Wat hij aan het doen was sprak me zo aan omdat ik als kind van een Surinaamse vader, geboren in Nederland, wel eens

survivor’s guilt

kan voelen. Ik denk dat dat voor meer mensen van mijn generatie herkenbaar is. ‘Waar ligt onze verantwoordelijkheid als generatie die daar niet geboren is?’ Yannick en ik zijn gaan samenzitten en al snel kwamen Valerye en Tyrone daar ook bij. Toen is het balletje gaan rollen.” Valerye vult aan: “We merkten dat we allemaal op zoek wilden gaan naar wie we zijn en wat de invloed van de Surinaamse cultuur is op onze levens. Daar is Blauwsel uit ontstaan: het was zó fijn om met elkaar in gesprek te gaan, dat we een platform wilden bieden om mensen samen te brengen die misschien eenzelfde ervaring hebben.” Sidney: “Ik kan het het beste omschrijven als een onderbuikgevoel dat je meer over je

roots

wil weten.”

Waar de naam Blauwsel vandaan komt? “Blauwsel is een blauw poeder wat in de Surinaamse cultuur een spirituele betekenis heeft.” Legt Sidney uit. “Mensen gebruiken het om zichzelf of hun kinderen te beschermen van het boze oog. We hebben voor de naam Blauwsel gekozen omdat het zo’n herkenbaar product is voor kinderen van Surinaamse ouders. Dat is precies de doelgroep die we aan willen spreken. We hopen met ons platform het community gevoel onder deze generatie aan te wakkeren, en samen onze cultuur te vieren.” En hoe dit er dan precies uit gaat zien? Valerye: “We zijn nog heel erg aan het onderzoeken waar precies de behoeftes liggen bij de communities in de stad. Ons eerste evenement in de Nachtzuster ‘Celebrating Suriname’ is in eerste instantie een viering van alles wat met de cultuur te maken heeft. We zien het als een eerste kennismaking en een uitnodiging om in gesprek te gaan met elkaar.”

Naast een viering van cultuur is Blauwsel ook een oproep voor een eerlijkere representatie van verschillende culturen en achtergronden in het culturele landschap. Sidney: “Ondanks goede inzet en bedoelingen is de culturele

scene

in Tilburg nog niet divers genoeg. Met Blauwsel willen we daarom ook Surinaamse kunstenaars laten exposeren of muzikanten laten spelen. We willen meer zien van deze groep mensen omdat deze communities op dit moment nog ondervertegenwoordigd zijn in de sector. Op deze manier hopen we daar op onze eigen manier verandering in te kunnen brengen.”

Sidney, Valerye, Tyrone en Yannick kiezen specifiek voor de taal van kunst en cultuur om dit thema onder de aandacht te brengen. Sidney: “Voor ons is dat heel logisch. We zijn allemaal makers en we komen uit die industrie. Dat is wat we kennen en voor ons de meest voor de hand liggende manier om iets teweeg te brengen. Daarbij gaat kunst en cultuur over uiting. Het geeft hoop, inspiratie, motivatie én het werkt helend. Dat past voor ons bij wat we willen bereiken.” Valerye vult aan: “Als je verandering teweeg wil brengen, moet je denk ik ook dicht bij jezelf blijven. Daarom gaan we dit gesprek aan vanuit de manier die wij kennen, en werken we samen met mensen die misschien meer activistisch zijn. Door allemaal onze krachten te gebruiken komen we samen verder.”

Als het aan de initiatiefnemers ligt is dit pas een voorproefje van iets veel groters. Wat die dromen voor de toekomst zijn? Valerye: “Ik hoop dat onze inzet ervoor zorgt dat er meer evenementen en organisaties vanuit mensen met een Surinaamse afkomst worden georganiseerd. Wanneer we meer diversiteit in organisaties en programmering zien, werkt dat ook door in meer diversiteit in het publiek. Groeipijn hoort erbij en wij zijn ook nog aan het leren, maar wanneer we vasthouden aan onze idealen, komen we er vanzelf.” Sidney vult aan: “Ik hoop dat over een paar jaar inclusie en representatie in de culturele sector geen streven meer is, maar een gegeven. We hoeven er dan geen beleid meer over te schrijven, het is dan hopelijk de realiteit geworden. Als we met Blauwsel aan dat toekomstbeeld een klein steentje bij kunnen dragen, ben ik al tevreden. Maar voor nu hebben we er in ieder geval gewoon heel veel zin in!”